dinsdag 28 november 2017

Knack Focus

Ex-Sonic Youth-gitarist Lee Ranaldo verklaart zijn liefde aan de beats in Antwerpen

Voor de vierde editie van zijn literaire festival Beat Night wist het Antwerpse productiehuis Vonk & Zonen de Amerikaanse gitarist, componist, schrijver en visueel kunstenaar Lee Ranaldo (ex-Sonic Youth) te paaien met de hoogste stek op de affiche. Hoewel: verkeerde woordkeuze is dat.

Muziek, literatuur en performance met Jack Kerouacs klepper On the Road als centrale thema: ik neem aan dat ze het jou geen twee keer hebben moeten vragen?

Lee Ranaldo: (lacht) De beats betekenen heel veel voor me, dus ja, ik was blij met de uitnodiging. Ik heb On the Road voor het eerst gelezen toen ik achttien was en net aan de universiteit was begonnen. Dat boek vormde het portaal tot die hele fascinerende wereld: William Burroughs, Allen Ginsberg en talloze andere schrijvers en dichters die van dicht of ver met de beats verbonden waren, Michael McLure, Diane di Prima en noem maar op. Ik was al op jongere leeftijd in literatuur geïnteresseerd, maar het werk van de beats gaf me meer voeling met de wereld en de tijden waarin ik aan het begin van de seventies leefde. Zéker On the Road, dat de hele tegencultuur misschien niet heeft gebaard, maar alleszins een richting heeft geschonken.

"Ik was al op jongere leeftijd in literatuur geïnteresseerd, maar het werk van de beats gaf me meer voeling met de wereld

Heb je het vaak herlezen?  Ranaldo: Meermaals. De laatste keer was een jaar of drie geleden, toen ik de original scroll-versie ervan in huis heb gehaald, Kerouacs oorspronkelijke, ongeredigeerde manuscript, voor hij de namen in het verhaal heeft veranderd. Het klopt wel dat het boek een ietwat ander karakter krijgt als je het op verschillende leeftijden leest, wat eigenlijk voor veel kunstwerken geldt. Niettemin bleef de kracht van zijn schrijfstijl voor mij elke keer pal overeind. Het verschil bij mijn recentste lezing zal hem wel gezeten hebben in het gevoel van... melancholie of zo dat me overviel. Als achttienjarige loop je over van dromen maar het is onvermijdelijk, zo weet je als zestiger, dat je die nooit allemaal zult kunnen realiseren. Je komt naar Antwerpen met een multidisciplinair werk genaamd Noise Recitation: Against Refusing. Jouw palmares kennende kan ik me alleen bij het eerste deel van die titel iets voorstellen.  Ranaldo: Het omvat spoken word, elektrische gitaar en film. Ik heb die titel al een keer of drie gebruikt bij gelijkaardige gelegenheden, evenementen waar muziek en woord samenkwamen. Maar dit wordt toch een unieke performance, met het woord als leidraad, in de vorm van gedichten van mijn eigen hand die ik zal voordragen - in combinatie met geluid weliswaar. Mijn teksten van de jongste jaren zijn misschien wel moeilijker te ontcijferen, en de muziek versterkt dat mysterieuze element nog. Die extra dimensie creëren, dat doe ik graag. Je bent de laatste tijd niet uit ons land weg te slaan. Nog tot 17 december is in Menen een overzicht te zien van je visuele werk van de voorbije veertig jaar, met onder meer tekeningen die je - kijk eens aan - on the road hebt gemaakt. In Gent is net je expo New Works afgelopen. En nu dus Antwerpen. Maar geen klachten, hoor!  Ranaldo: (lacht) Dan is het goed. Ik kom graag naar België, ik heb er veel vrienden en heb me bij jullie altijd welkom gevoeld. Zolang dat zo is, blijf ik komen!